İnceden bir '' Kış''....

Hüzünlü bir kış...

yavaşça üşüyoruz

iliklerimize kadar..

Sabahın körü,

gözler mavi bir yalnızlık adeta

Aşka dönüyorsun..

Zaman ne kötü..

apansız yakalıyor seni,

koydukça koyuyor kader

sen üşümesen de gözlerin ağlıyor,

sen konuşmasan da, haykırıyorsun..

....

Üşüyoruz..

aslında üşüyen içimiz..

...

düşünceler sızlıyor,

sızladıkça gençleşiyorsun

ama bir okadar da yaşlanmaya devam ediyorsun

sıcak bir evde yaşayan ve sokaktan uzak kediler gibi..

Merdivenler soğuk,apartmana kış gelmiş belli

Kapılar da katılar gibi genleştikten sonra huysuz, 
soğuk birer dost olmuş,  madalyonun herhangi bir yüzünde…

Aşklar da yüzüstü, öylece direnmiş zamana

kimleri sevmedi ki, nelerden vazgeçmedi,

neleri göze aldı neler...

....

Üşüyoruz..

acaba ayakuçlarımız dışarda kalmış olabilir mi?