....
Kış..
içi soğuyan hava
hüznünü de saklayamaz
içinde..
dışa vurur yalnızlığını
yüzünde saklıdır yaşadıkları
bir yanı hep karanlıktır
kinle dolmuş,cinayete müsait
ışıksız ve korkulu
siyah ve mavi
kendi gibi yani
içinden yalnızlık geçer gecelerin
itilmiş acıya dayanmış sabah
yanıyor yine canımız,bir parça inatmış
yaslanıp yüzümüzün yarasız kısmına
sabrediyoruz,yenilmedik daha zamana
ayrı mevsimlerde aynı güneşi bekliyoruz
-adımız ardımızda,ardımızsa aşkta-
yollar dikensiz,taş sokaklar kırılgan
beden özgür,ruh esirken
tek bir kelime bile açıklayamaz içimdeki isyanı
beynimdeki kanamanın şiddetini
hayata karşı direnişim,sıradanlığı çok iyi bilişim bile
yetmedi çocukluğumdan bu yana
büyüttüğüm düşlerimi kirletmeye
defalarca düştüm yükseklerden
her defasında yansa da canım
ruhumu yitirmedim hiç
oysa bir kere kaydı ayağım
ve ben acıyı yaşadım ruhumun en koyu karanlıklarında
en kötü anlarda bile hep bir ışığım vardı
beni aydınlatmaya yeten
ama şimdi başladığımız yerdeyiz
zaman bizi yanıltıyor sadece
boğuluyoruz nehrimizde
kulaklarımızda,beynimizde,içimizde,dışımızda
bi siktir çekip kaybolmak
herşeye yabancılaşmak isteyen
seslerimiz var
tüm bu seslerin gerisinde
yaşam kavgasında yoğrulan bedenin
hüznü gün gelir
biter;
akşamüzeri çoktan çökmüş
yağmurlar çekilmiş
üzerimize atılan bir toprak
kara,ölüm kadar soğuk
belki ağlayan insanlar
geride güzel günlerin anısı
sonunda
avuçlarımızda kalansa küllerin bıraktığı ölüm
olurmuş..
...........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder