İliklerime kadar üşüyorum
bedenimde acayip bir yorgunluk ve halsizlik..
sedyeden yatağa geçişteki sarsıntıyla birlikte gözlerimi araladım
hastane odasındayım..
(yogun bakım ünitesinden normal odaya alınıyorum)
etrafımda yaşlı 3 tane teyze ve yanlarında kalan refakatçileri
tek duyduğum ilk ses o an titrek korkmuş bir ses:
-kızım,cevap ver gülşen duyuyormusun beni,gülşen?!!
Babam..
Babamın sesi..
Duyuyorum ama o kadar agırlık var ki üzerimde
okadar halsizim ki cevap veremeden dalıyorum tekrar
mide rahatsızlığı geçirip operasyon geçirmek zorunda kaldım,
normal odaya alınışıma kadar
hatırlamıyorum çok fazla birşey..
(haftasonum hastanede geçti)
uyuduğumu zannediyorum bir süre
sonra odada neşeli bir sesle uyandım nasılsa bir ara:
-Prensesim,bugün nasıl bakiimm,bak sana ne getirdim?!!
Tahir Amca..
87 yaşında...
ilerleyen yaşına rağmen inanılmaz sevimli,sempatik bir beyfendi
tam bir centilmen
elinde necla teyzenin en sevdiği çiçek ve sevdiği bir yemekle
odadan içeriye gülerek girdiğinde uykumdan kopup onları izlemeye başladım
Gülen gözlerle gayet sempatik gelip eşi necla teyzeyi öptü
ve bir anda sadece necla teyzenin değil
odanın, odadaki herkesin, modunu, ruhunu değiştirdi Tahir Amca ışıgıyla..
Belli ki çok bağlılar hala birbirlerine..birbirlerini çok seviyorlar hala..
dokunuşu,sarılışı,eşiyle ilgilenişi,insan işte aşk sevgi bu diyor
yıllarca çalışıp 1 kız 1 erkek cocuğunu okutup evlendirmiş,iki cocugu da yurtdışında
calısıp yasayan, kendileri de beşiktaş ta oturan görmüş geçirmiş bir çift olduklarını
daha sonra sohbet ilerledikçe anlıyorum
Meğer 13 gündür dahiliye servisindeymiş Necla teyze ve her gün,ziyaret saati baslar baslama gelirmiş
Tahir Amca,elinde hep çiçek veya mutlaka Necla teyzenin sevdiği birşeylerle
Vücudu morarmış,agrılardan bitkin,şeker hastası Necla teyzenin de Tahir Amcayı görünce
yüzünde güller açtı
60 koskoca yıl..
Ve hala birbirlerine olan düşkünlükleri..bağları..
O kadar güzeldiler ki..
bayağı bir gözlemden sonra
Halsiz ve bitkin ben bile içsel olarak değiştim
sorgulamaya başladım herşeyi
farkettim ki;
ruhun derinliklerine inemiyoruz
Gerçek ihtiyacımız olan bu!..
Sevgi,Aşk bu!..
Uzun bir süre sohbet ettik tahir amcayla,teyzeyle nasıl tanıştığını,nasıl evlendiğini
eski yıllara uzanan güzel bir konuşmaydı
Mallarımızın ve konforumuzun arttığını
daha büyük evlerde kalıyoruz artık evet ama keyfimizin azaldığını
konforumuzun arttığını ama zamanımızın daraldığını farkettim
vaktimiz yok hiçbirşeye,,
hatta kendimize bile..
Hayatımız hep kşturmaca
Akşam geç yatıyor,sabah yorgun kalkıyoruz
az kitap okuyor,çok televizyon seyrediyoruz
varlığımız artırdık ama değerlerimizi yitirdik
çok konuşuyor ama az gönül veriyoruz
para kazanmayı öğrendik ama yuva kurmayı beceremedik
Belki de Tahir Amcanın dediği gibi :
Çabuk tükettik..
Gelirimiz arttı, karakterimiz zayıfladı !..Tanıdıklar çoğaldı, dostlar eksildi..!
Çabalar arttı ama mutluluklar azaldı !..
Bilgisayar ağları kuruyoruz, bilgi otoyolları inşa ediyoruz ama kendi aramızdaki iletişimde
zorlanıyoruz..!
Yani bugünlerde ;
Tahir Amca ve Necla Teyzenin aşklarına imrenerek bakıldığı
Eve çift maaşın girdiği ama çiftlerin boşandığı !..
Güzel evlerin yuva olamadığı..!
Kısa seyahatlerin,
kağıt mendil gibi ilişkilerin ;
Yıka çık gönüllerin, tek geceliklerin !..
Kilo dertlerinin ve her derde deva vitaminlerin..!
Vitrinlerin dolu ama gönüllerin boş olduğu ;
Günlerde yaşıyoruz !...
Görmezden gelsek de aslında her geçen gün uzaklaşsak da
aslında ihtiyacımız olan tek şey bu:
Gerçek Sevgi!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder