Uzun zamandır taşıdığım yorgunluk hissiyle..
Aklıma sen geldin..
Hayalin..siluetin..
Bir yazı yazacaktım sana,
Seni anlatacaktı,beni anlatacaktı,
bizi anlatacaktı..
Biraz da sert olacaktı haa!..
Kıracaktı kalbini..ağlatacaktı seni..
İşin kötüsü de neye ağladığını da anlamayacaktın..
Bugüne kadar yaşanılanlar mı,
gelecekte yaşayacaklarımız mı?
Ne olacaktı seni üzen,ağlatan?!..
Nedenini,niçini,nasılı önemli değildi
Öyle yada böyle sen ağlayacaktın..
Bana acı çektirip geçmiş,
bana gülen o gözler ağlayacaktı..
...
Hayır bunu yapamıyorum işte;
yapamazdım..
O yüzden yazamıyorum işte o yazıyı..
Eğer yazsaydım, yazabilseydim eğer
son paragrafım bile hazırdı..
Yazının bitişine doğru hıncımı çıkarmak için
tekrar tekrar saldıracaktım kalemimin ucuyla üstüne..
Sana sorular soracaktım,cevabını hiçbirzaman alamayacağım sorular..
''Sen hiç böyle sevdin mi ?''diyecektim
Kalpsizlikle suçlayacaktım seni..
''Sen birine yazı yazdın mı ?'' diye soracaktım
Vefasızlıkla suçlayacaktım seni..
Bununla da yetinmeyecektim..
daha da sertleşecektim..
''Sen gecenin birinde birine birşey yazacak biri değildin'' diyecektim sana..
Kelime oyunları yapacaktım,daha sert yazıp seni kırmamak için..
Ama olmadı..yazmadım işte o yazıyı..
yazsaydım, yazabilseydim eğer
son cümlem iyi dileklerle bitmeyecekti..
''ihşallah başka biriyle mutlu olursun'' demiycektim yazıda..
senin adına hayattan garantiler istemeyecektim..
Yanlış anlama,bu kısım senle ilgili değil,benimle alakalı..
Hayattan ölüm dışında hiçbir garantiyi istemiyorum artık..
Hoş istesem de hayat vermiyor zaten..
Şimdi nasıl mıyım?!!
Yeryüzünde biten her aşk için ağlayan melekler
şimdi benim için ağlıyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder