Babalar...

''Bir bebek düştüğünde,sıkıldığında

hatta acıktığında bile ''baabaaaaa!!'' diye ağladığı

görülmüş mü'' derdi hafif sitemle ve kızarak..

aklına geldiğinde küçüklüğüme dair anılar annem..

''Bütün gün ben varım ve ben ilgileniyorum

 ama ''baabaaa'' diye ağlardı bizimki,

hiç ''anne'' die aglamazdı '' diye söylendiğini hatırlarım

Aslında ilk duydugun koku anne kokusudur,

ilk karnını doyuran ve ilk kucaklayan annedir ve bir bağ başlar

orda ama derken bebek baba'yla tanışır..

Kocaman elleri ve kocaman kollarıyla kucaklayan bir baba..

derken zamanla o ilk tanışmanın ardından oturur kavramlar..

akşamları dört gözle gelmesini beklediğin,

geldiğinde 'acaba bugün bana ne getirdi'' diye ceplerini karıştırdığın,

sokakta kavga ettiğinde ''babama söylerim'' diye tehdit ettiğin bir güvence,

bir emniyet duygusu,ama aynı zamanda yaramazlık yaptığında

''babana söylerim,akşam bir baban gelsin bak neler olucak''

diye de garip bir korkuya,ürpetiye sevkedildiğin bir olgu oluşsa da

aslında güven duygusu en çok da onlara yakışmaktadır

O ürkeklik geçer bir süre sonra,taraf tutmaya başlarsın..

anneni ikna edemediğinde babanı,

babanı ikna edemediğinde annene sığınır ve seversin..

Ama hep denir ya ''kız çocukları babaya düşkündür'' diye..

doğruluğunu ölçemem ama

beni kabus gördüğüm günlerde 'öcüler'den koruyacağına inandığım,

herzaman sığınabileceğim huzurlu bir limanım,

hep yanımda olacağını bildiğim güvencem,

evlenilecek tek prensim,idolümdü..

Kocaman elli,kocaman yürekli prensim

İyi ki Varsın!..İyi ki Babam'sın!


Tüm Babaların Babalar günü kutlu olsun!..