içimiz soğuyor
gittikçe azalıyoruz
kayboluyoruz..
ne garip şey boşlukta asılı kalmak..
başucumuzda sakladığımız
yalnızlık
ve acı
kayıp bir geçmişiz
ne bugün var olabileceğiz ne de yarın
gülmek bize yakışmıyor artık
ruhen yenildik aşka, bedenen yaşıyoruz
tarih gibi eskiyoruz
susuyoruz
bir masal bu evet
ama sonunu bilemiyoruz
kalbimiz kırık ama dönemiyoruz
bir yokmuş dersin ancak
bir varmış diyemezsin
gittikçe durulur hikayeler
hatıralar uzak şehirlere gömülür
aşkın yalnızlığa karışır
yaşlanır ruhun
ve hiçkimseyi sevemezsin
gücüne gider hayallerin
hayal gücüne rağmen
bir(i) yokmuş dersin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder