Karalamaca...

Adımlarım geri geri gidiyor..

Bir bıkkınlık var artık üzerimde..

herkesten ve herşeyden bıktım sanki..

hiçbirşeyi görmek istemiyor gözlerim

ruhsuz..

yorgun..

günlerdir bir başağrısı..

o da kamçılıyor ruhsuzluğumu..

gittikçe dökülüyorum sapır sapır..

hani bassalar üzerime onlarca parçaya ayrılcak gibiyim

hafızamın ibresi şaştı,

hem hatırlamak ister,hem istemez

Gönül yorgunluğu...

İçimdeki çocuğun uyku saati,

yetişkin yüreğimin iptal saati..

Coşup akmaya hazır gözyaşlarım..

inadına bir kendine hapsediş..

direnişi..

omuzlarıma batan dikenlerin acısı

sırtıma binen yükün sızısı

ve

derin bir sessizlik..

...

Üzerime düşen rehavetin hakkını vermeliyim..

kaybolan gölgelerimi toplayıp uzanmalıyım geldiğim yere..

Anne karnına düşmeliyim!..

Sil baştan!..

Hayata karşı bir cenin gibi durmalıyım!..

.............

Hayatın yorgunluğu çöktü üzerime

Ey Hayat!..

Bana diklenme artık bu kadar!..

Yoruldum..

Gardımı da bıraktım..

Bir çocuk kadar savunmasızım artık!..