Thanks to..

Geçip giden günlerin ardından baktım da şöyle bir;

Çoookk çabalamış, çook koşmuşum..

Çok ağlamış..çookk üzülmüş

ama hiçbir zaman umudumu kaybetmemiş,

doğru bildiğim yolda ilerlemişim..

...

...

Hayatımın en kötü son 1 yılından sonra

mutlu ve huzurlu bir şekilde sevdiğim istediğim işi

yapmaktan, sevdiğim insanlarla olmaktan mutluyum!..:)

.....

En kötü anlarımda arkamdan konuşan fesat akrabalara,

destek yerine köstek olanlara,

'yapamaz' diyerek demoralize edenlere,

hep olumsuzlukları önüme sürenlere,

'kır dizini ananın babanın yanında öğretmenlik yap' diyenlere,

hatta

'bul zengin bir koca, otur ne uğraşıyorsun' diyenlere,

ikiyüzlü, kıskanan ama bana dost gözüken bazı arkadaşlarıma,

niteliklerimi küçümseyen, aşağılayan

bana inanmayan ve beni üzmeye çalışanlara,

eleştirenlere,

engelleyenlere,

sorun yaratanlara,

iyi günde olup, kötü günde yok olanlara...

....

Teşekkürler!..:)

İnatla doğru bildiğim yolda ilerlememi sağladınız..

İnancımı taze tuttunuz..

Azmimi perçinlediniz..

Bugün burdaysam,

dimdik ayakta gururla olmak istediğim yerde

azimle çalışıyorsam,

sayenizde oldu!..

Teşekkürler!..

.......

......

Olur mu şimdi gerçek kahramanlara teşekkür etmemek..

Güzel insanlar da tanıdım..

İnsanın halinden anlayan..

Güzel dostlar da biriktirdim tabii!..

...

Herşeyden önce

Varlık sebebim

Koruyucu meleğim Babama,

Fedakar Anneme,

Gerçek dostlarıma,


Yıllardır herzaman en kötü anımda bile yanımda olan,

bana inanan, gerçek dost Evren' e..

Gözlerinde ve yüreğindeki ışıltıyla

hep enerji ve moral deposu Yana'ma :)

Ve

Onu tanıdığıma her gün şükrettiğim,

varlığına varlığım kadar inandığım Meleğim' e..

Sonsuz Teşekkürler!..

                                                                                                      



İyi ki varsınız!...