düşerken boşluğa ben,
sen umarsız gülüş ardında çekip giderken
ve sen kaçarken kendinden
ben yine sessiz kahramanlarımı
sonsuz isyanlarımı çiziyorum
yalnızlık uçlu fırçalarımla
küçük umutların ilerisine geçemeden,
büyütemeden..
geçmişin uyuşuk pençesinden
kurtulamayan endişelerden
başka birşey değildi..
acıtmıyor,merak etme
acımıyor da..
içselleştirdikçe büyüttüğümkaybolduğum bir duygu
büyüyen bir olgu
çabalamak
ve çabaladıkça yalnızlaşmak
film gibi
kurgu hatasız,sahne çekimsiz
yalnızca oyunculuk
başrolde yalnızlık
ve son
Ve aynı yerden yola çıkıp
aynı sonlara dönmek
aynı çıkmazlara girmek
kendi yaptığın basamaklarla
kurtulmak kuyulardan
gözyaşlarda biriktirilen
derin bir sevginin gölgesinde kalan
ve kırılmış kalbinin içinde beslediği
yalnızlıktan başka bir şey değildi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder