Biraz soluklanmak..
içimizdeki aşk sürgünlerine direnmek..
mücadele etmemek..durup düşünmek isteriz bi an!..
kaç mevsim geçti..kaç kış..
Gönlünde aşk feryatları..
Yorgun umutlar..
Zulada hayat korkuları ve cebimizde biriktirdiğimiz
düşlerle uzaklaşmak..
toparlanıp yolculuğa çıkmadan önce
yoklarız içimizdeki tozlu rafları..
geçmişin kanatlarında yaşadığın acılar
birer birer gözünün önünden ihtişamla geçer..
sızılı günler üşüşür aniden
yorgun gözbebeklerine..
o içimizdeki çaresiz bekleyişlerin
dumanı yokolur gider..
tanıdık bir ayrılık yürek kapında tebessüm eder
sürgün bakışlarında uzak şehirler uzanırken,
telaşlı adımlarla hüzünden kaçar..içindeki aşırı sevdanın yanılsamalarını
kendine saklarsın..
kırık aşklar yuvarlanır,
uzanır, yol olur gökyüzüne..
Yorgun bir ömrün hikayelerine bilenip
kendi yazdığımız satır aralarını okuruz
yorgun bir ömrün yollarında içimizdeki çığlıklarla
sevda bahçesinde tekrar heveskar yürümek
yalnızlık ve vefasızlığa inat,
kangren bir yarayı kesip atmak isteriz..
içten içe zaman tünelinde 'o'na yaklaşmayı umarken
kaybolmak..
.....
Zaman geçer..gün döner..
ayrılığın tortusu aşınır yürekte..
Ve 'aşk' zamanı durdurup
'O' nda kaybolmak,
teninde erimek demekken
deli bir fırtına varlığına dair herşeyi süpürür
umutlar yok olur
yürekte sadece yorgunluk kalır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder