29 Kasım 2010 Pazartesi

Hayatsa Kastedilen!..

Hayatımıza neleri sığdırıyoruz

nelerden vazgeçiyoruz zamansız

ne kadar sevdik ki yürekten

içimiz acıyor apansız



Gün geçtikçe çoğalan koca bir yığın hayaller

yaşamaya çalıştıkça altında kaldığımız koca bir çığ..

sustukça azalan

konuştukça çoğalan

bir sessizlik bu!..



Boşver, yaşayamadıklarını

vakit yaşadıkların için geçmekte..

dönüp durursun öleee..

bırak!..son bir sözün varsa,

söyleme!..



zamanın saati yok kolunda

sonsuza dek yaşayamayacaksın

yaşlanıyor hayat da sen gibi

saçların gibi dökülecek aşkların

önce beyaz, sonra bembeyaz olacaksın



Hayatın anlamını aradığında kendini bulmalı insan

yalnızlık kadar büyük bir okyanusta

ve kazandıkların kadardır kaybettiklerin

parçası olduğun şeydedir o nokta

yaşam kadar sıcak, ölüm kadar soğuk



var olduğun sınırda tek bir gerçeklik

oluşunun yokoluşuna paralelliği




sadece ve sade...

Hiç yorum yok: