yalnızlığın gölgesinde kendi yüzün..

gözlerinde nemli hayaller biriken

kıyısında hayatın kendine yer arayan biriyim

gittikçe uzaklaşan,

yabancılaşan,

yalnız ve mesafeli

bir şehrin ışıkları gibi..


solgun yüzlü bir ifade

bilinmeyen bir şarkı

kırılgan bir kız çocuğu

sonbaharda rengini kaybeden bir siluet

ve yorgun bir beden..

.....

kendi kendime içimde biriktirdiğim

küfürlerimle beraber bir haykırış bu!..

bir sızı oluyor içini acıtan

ruhunda esen fırtınalar

ve

kırılmış bir kalp..

alçıya alınamayan

sürekli acıyan..

üst üstte gelen hayal kırıklıkları

bir günün batışı kadar yalnızlık

geriye dönen saatler

unutulmuş bir geçmişte

umutla uyandığın günün sonunda

biten bir başlangıç daha

kimseyi daha fazla yaşatmaz


ve ben artık öldürüyorum saatleri

ne eksik ne de fazla yaşamak için..