sevgi koridorları pas tutarmış
gözyaşları kurur,
ruh yalnızlığa soyunur,
bedenin acının raddesinde dolaşırmış..
kimse vazgeçilmez değilmiş,
öğreniliyormuş..
acılar gün gelip tahammül sınırında
beliriyormuş..
kadında zaman farklı işliyormuş,
herşey birikip yerini alıyormuş,
öfke insanın içinde sevgiden daha çabuk
büyüyormuş
ve nefret asla başka bir duyguya
dönüşmüyormuş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder