Aşk ve Nefret döngüsü..

aşk ve nefret koynumda.

yan yana..sırt sırta..

gözlerimin feri kaçmış ağlamaktan

gitme vakti gelip çattığında 

susarsın yaa

ölee..

susuyorum..

avaz avaz..

....

tuhaf bir günü yaşıyor istanbul..

soğuk iliklerime kadar işliyor

soğuk bir  gecede omzuna

birden bire devriliyor hayallerin.

o kadar çok anı gömüyorsun..

yağmur çiseliyor,

ruhun dalga dalga.

şehrin ortasında

yalnızlığın verdiği acıyla 

ellerin ayakların buz kesiliyor

kulağında ayak sesleri..

yürüdükçe siliniyor yaşanmışlıklar..

adımların kaybettiklerinle dolu..

yüreğinde binbir sevinç varken

adını hatırlamak için bile

bir kıpırtı olmadığında siliniyor

tüm siluetler..anılar..

sevinçlerin içinde ufakta olsa umut 

barınırken,

dipsiz kuyulara benziyor,

bir küçük ışık süzmesi olmayan...

arkana dönüp bakıyorsun

ruhun da donuyor o an..

başını kaldırıp göğe bakıyorsun

yere düşen yağmur damlaları 

geçiyor yüzünden..

ellerini birbirine değdiremiyorsun

ceplerinde üzüntüler..

zaman tünelinde gömülüyor

düşlerin

dilin damağın susuyor

her kelimesinde aşk batırıyor 

hızla çarpan yüreğine


artık hiçbir şey söylemek istemiyorum..

yordum kendimi..

zaten sözcükler yetersiz adadıklarıma..

zaman acımasız..

bir o kadar hain!..

anılar ardı sıra karşımda

süzülüyorlar..

...

yüreğimden hep böyle geçip gittin

acımasızca geçip gittin

düşe kalka sildin kendini

yüreğimden..

kendin..

merak etme, sövmeyeceğim  'yalan aşkına',

hiçe saymalarına,

değersizliklerine..

susacağım..

avaz avaz..

suskunken çıldırmayı biriktirdim

haykırmak isterken 

herşey yolunda rolleri 

bu yüzden..

........

umut dolu hayal kırıklıkları sarmış 

ruhumu..


tükeniyorum..

cümlelerim tükeniyor..

artık hiçbir şey söylemek istemiyorum..

herşey birbirinin aynı..

kapatıyorum sayfaları..

ayağa kalkıyorum

içim dışım paramparça

ama gücüm yetene kadar 

ilerliyorum,

kulaklarım duymuyor rüzgarın ugultusunu

tırnaklarımı batırıyorum umuda

...

Ve

ardıma bakmadan 

ilerliyorum!..