Bu aralar deyimlere sardım sanırım biraz..
Bir veda söylemi genel olarak..
Gidenin arkasından kalanın söylediği veya
gidenin kalana söylediği iyi niyet cümlesi..
acılı,umarsız ve biraz da hüzünlü ayrılık cümlesi..
''Ben şu an gidiyorum,artık olmayacağım,kaldığın yerde mutlu ol!''
aslında duyanın iplemediği,söyleyeninde inanmadığı
sadece veda sırasında oluşan 'son söz' kıvamında bir cümle işte..
Artık umarsız bir iyi niyet içerir kendince..
ama o iyi niyet ve vedadan öte çok şey barındırır..
Çok sevmiştir..yürekten sevmiştir..delice..
Olmamıştır,geçerli bir nedeni vardır elbet
bitmiştir ama söyleyemedikleri için..
ve anlatamadıkları hep daha fazladır aslında..
''Bitti,ben artık yokum, sen de düşünme hiçbirşeyi,iyi ol
mutlu ol işte'' dir;
''Seni istemiyorum,kırıldım,asla affetmeyeceğim,
bir daha da düşünmeyeceğim,
sen de düşünme, iyi ol işte '' dir..
İnsanın kendine bakması fiziksel bakma kavramı değildir orda
çünkü..insan kendine bakar..
Sözün kısası aslında:
'' Kendine iyi bak!..Artık yemeğini yer misin,montunu giymez üşütür müsün
Allah belanı mı verir bilmem..'' demektir..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder