Terkedilmiş Ruhlar..

Işıkları sönük şehirler gibiyiz..

uzaktan bakınca belirsiz bir silüet

soluk bir sanrı,mevsimsel bir kırgınlık..

kendi göz hapsinden kurtulmaya çalışan

uykuya muhtaç,yorgun ama olgun bedenler

suratlar yalnızlığa benziyor

o eşsiz soluk tebessümler ve kesik bakışlar..

sonbahar gibi biraz da..

kıyamete benziyor dudaklar,dipsiz bir aşk gibi

koyu ve bulanık..

şiir gibi..

Çok koştuk..çok konuştuk...

susmalıyız belki de..

yorulduk biliyorum ve özlüyorum

hayatın muhtaç kaldığımız gülen yanını..

.......

Coşup akan nehirler gibiyim,derinim

en az düşüncelerim kadar

Yalnızlığa sığınmış bir tarafım var,

diğer yanım kendi halinde..

sustukça duyuyorum,içindeyim dünyamın

Kaybolmak üzereyim,terkedilmiş bir aşk kadar

karanlıkların ucundaki ışığa inanan bir siluet yine de..

bir nefes daha çekiyorum derin,yaşamak için..

Bir nehirdeyim,arınıyorum,en az düşündüklerim kadar

Yalnızlığa alışmış bir tarafım var..

hayat ritmi eksik,göreceli ve de geç kalınmış

belki de

bazen soğuk,bazen sıcak

göözyaşları da öyle,herkesten uzak

kendi yanağında kuruyan

güneşsiz günlerde,loş odasında

zamanı öldüren acımadan..