yalnızlığın gölgesinde kendi yüzün..

gözlerinde nemli hayaller biriken


kıyısında hayatın kendine yer arayan biriyim


gittikçe uzaklaşan,


yabancılaşan,


yalnız ve mesafeli


bir şehrin ışıkları gibi..




solgun yüzlü bir ifade


bilinmeyen bir şarkı


kırılgan bir kız çocuğu


sonbaharda rengini kaybeden bir siluet


ve yorgun bir beden..




.....


kendi kendime içimde biriktirdiğim


küfürlerimle beraber bir haykırış bu!..


bir sızı oluyor içini acıtan


ruhunda esen fırtınalar


ve


kırılmış bir kalp gibi adeta


alçıya alınamayan


sürekli acıyan..


üst üstte gelen aksilikler


bir günün batışı kadar yalnızlık


geriye dönen saatler


unutulmuş bir geçmişte


umutla uyandığın günün sonunda


biten bir başlangıç daha


kimseyi daha fazla yaşatmaz


ve ben artık öldürüyorum saatleri


ne eksik ne de fazla yaşamak için..