Gece..suskunluğa ve yalnızlığa direnmeye çlıştım
yaşamaya..
sevdiklerime..
sevmediklerime..
tüm seslere kulak verdim
nefes aldım
biraz da nefes verdim
kendimle bile konuşmadan
öylece yaşardı gözlerim
........
bir ses böldü geceyi
ya itti ya kopuktu
kulaklarımı tıkamadım
herşeye rağmen devam ettim
çünkü buna gerek yoktu
yalnız umutlara kulak verdim
ne varsa umuda dair ektim beynime
nadasa bırakmadım bu sefer
hayalerimle suladım hepsini
....
sustum..
konuşmadım
kelimeleri üzmemek için
hiçbirşey söylemeden
hiçbirşey konuşmadan zamanda salındık biz..
gözlerimiz bizi hep ele verdi
yaşadıklarımız yüzümüzden okunuyordu
hep kısık bakmak hayata
ötesine düşmek zaman merdivenin
koşmak
koştukça yorulmak..
aynı şarkıyı tekrar tekrar
kendini dinlemediğin kadar dinlemek..
....
ağlıyorsun..
hep aynı şeyi yapıp
sulandırıyorsun kanı
gerçekçi olmuyor acıların
ve pıhtılaşmadan hayallerin
vazgeçiyorsun hayattan
kırılınca umutlar ve
şefkatin
sadece bekliyorsun
inanmadan öylece..
arkana dönüp bakmaktan
adım atmayı unutuyorsun
sen sonunda
ölmek diyorsun yaşadığın hayata
oysa hayatın ta kendisi
içinden çıkamadıkların
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder