4 Ocak 2016 Pazartesi

they say...

İnsanları anlamak zor cidden..

Çok sevdiğim yakın dostum hayatına yepyeni bir yol çizmek ve bir girişimde bulunmak istiyor ve yine aynı tip enerji emen, demoralize eden tipler karşısında anıt gibi duruyor :/

Hayatta en nefret ettiğim insan tipidir 'yapamazsın' cılar, 'imkansız' cılar..
Kendisi oturur, hiçbirşey yapmayan körelmiş bir asalak olarak senin de ilerlemeni, başarmanı, birşeyler yapmanı istemez..
O yüzden herşeyi derler cnm..

'Risk alıyorsun' derler..
'Kafayı mı yedin bu zamanda' derler..
'aman düzenli bir gelirin sigortan olsun yeter' derler..
'öğretmenlik ideal bayan için, napcan boşver' derler..
'küçük semt burası, olmaz' derler
'büyük şehir burası, nasıl yapcan' derler
'zengin bir koca bul, evlen git' ten tut ta 'kır dizini otur evde' ye
kadar geniş bir koridor düşünce engeli ile karşılaşırsın cnm..
derler de derler..
girişimcilikten çok garanticilikten yana bu kafalardan uzaklaşıp
hedeflerine bakman gerekir

Yol ayrımı şurdadır aslında;
İç sesine olan inancınız!..

'Siz neyi istiyorsunuz?! 
ve kendinize ne kadar inanıyor ve güveniyorsunuz?!'
Gereken tek şey bu:
İnanmak!..
....
...

Sonra dönüp arkanıza baktığınızda 'yapamazsın' diyenlere
sadece gülümsüyorsunuz, 
emin olun!..
Sade bir gülümseme..
:)
Sevgiler ;)

Hiç yorum yok: