Karalamaca...

Grinin en hüzün tonlarına batırıorm parmak uçlarımı..

kaçışlarım kendime..

geçip gidenlerin yüzüne gülen çerçeveler çiziyorum..

acı solukluyor ciğerler..

hangi acılı hikayeye, ağrılı kahkasızlığa çıkarım bilinmez..

yürüyorum..

içimde biriken susuşlarım..

boğazımda düğümlenen hüznü

yutkunarak saklıyorum..

ezip geçiyor denizin soğuğu..

istanbul sessiz ve soğuk...

saçlarım değiyor kar ıslaklığına..

damlalar yuvarlanıyor yanaklarıma..

geçip giden

martıların çığlıkları  kulaklarımda..

yüreğimde eskitiyorum herşeyi..

kalakalma koynunda

ayrılığın ayak sesleri..